سیم و کابل به عنوان حامل اصلی انتقال برق به طور گسترده در تجهیزات الکتریکی، مدارهای روشنایی، لوازم خانگی و غیره استفاده می شود. کیفیت سیم و کابل مستقیماً بر کیفیت پروژه و ایمنی جان و مال مصرف کنندگان تأثیر می گذارد. انواع مختلفی از سیم ها در بازار وجود دارد و شما باید با توجه به بار برق خود از سیم های مناسب استفاده کنید. در زیر، تولید کنندگان لوازم جانبی توزیع برق الزامات انتخاب کابل ها را معرفی کنید:
1. به بسته بندی نگاه کنید. سیمهای استاندارد ملی اغلب بهتر، مرتب ساخته میشوند و وقتی در دست میگیرید، حس کیفیت دارند.
2. بسته را باز کنید و به سیم های داخل آن نگاه کنید. سیم استاندارد ملی 1.5--6 متر مربع به ضخامت پوست (ضخامت عایق) 0.7 میلی متر نیاز دارد. اگر خیلی ضخیم است، غیر استاندارد است و هسته داخلی مربوطه باید کافی نباشد، می توانید پوست خط را به سختی بکشید، آنهایی که به راحتی پاره نمی شوند معمولا استاندارد ملی هستند.
3. آن را با آتش بسوزانید، پس از خروج در عرض 5 ثانیه خاموش می شود، و آن که دارای عملکرد بازدارنده شعله خاصی است خط استاندارد ملی است.
4. به هسته داخلی نگاه کنید، هر چه درخشندگی مواد هسته داخلی (مس) بیشتر باشد، مس بهتر است و درخشندگی یکنواخت، براق و فاقد حس سلسله مراتب است. استاندارد ملی ایجاب می کند که هسته داخلی باید از مس بدون اکسیژن باشد. موارد غیر استاندارد، مانند مس میله سیاه، ممکن است خطرات پنهان تصادف داشته باشند.
5. کشور الزامات خاصی برای ضخامت هسته داخلی دارد، اما خیلی سختگیرانه نیست. اما این اشتباهات زیاد نیست، فقط کمی اشتباهات به طور کلی نامرئی است.
6. برای طول، دولت برنج را مجبور به کوبیدن نمی کند، اما بسیاری از تولیدکنندگان برنج را هم می کوبند. برنج کوبیده لزوماً استاندارد ملی نیست، اما استاندارد عمومی ملی معمولاً برنج را ندارد. برنج غیر استاندارد فقط یک وسیله است.
7. ایالت تصریح می کند که باید علامت خاصی روی سیم وجود داشته باشد. حداکثر اندازه از 500 میلی متر تجاوز نخواهد کرد و همان علامت بعدی چاپ خواهد شد. به طور کلی، علائم تجاری محصول، نام سازنده، استانداردهای پیاده سازی و غیره روی آن وجود دارد.