简体中文معمولاً اتصالات سیمی که مشاهده می کنیم به این صورت است که سیم های مسی در سیم ها در هم تنیده شده و به هم می پیچند. به این ترتیب می توان اطمینان حاصل کرد که مفاصل سیم ها جرقه نزنند، اتصال کوتاه پیدا نکنند و تماس ضعیفی با هم نداشته باشند. این ابتدایی ترین مهارت هر برقکار است و بسیاری از افرادی که برق نیستند آن را می دانند.
این راه حل نسبتا نادر است و خط اصلی آن را نمی توان کوتاه کرد. سیم اضافی را 6-8 دور دور سیم اصلی بپیچید. پدیده اشتعال، اتصال کوتاه و تماس ضعیف در سیم بسیار جدی است. مقابله با آن بسیار ساده است. جرقه زنی و اتصال کوتاه سیم به دلیل عدم وجود ترمینال صحیح است. پس از شل شدن ترمینال، با عبور جریان با بار بالا، برق تولید می شود. یون ها و یون های الکتریکی یکدیگر را دفع می کنند و شبیه جرقه های جوشکاری جوش الکتریکی هستند. همزمان دما هم بالا می رود و به زودی اگر بتواند به الکتریسیته بچسبد، برق می گیرد و اگر نتوان آن را برق انداخت، اتصال کوتاه ایجاد می شود.
فرقی نمی کند که از کدام روش اتصال برای اتصال سیم ها استفاده شود، لازم است یک عملیات ساده بر روی سیم های لبه دار انجام شود و این روش ساده اغلب چسباندن نوار نسوز عایق روی محل اتصال است. این بسیار مهم است. نقش او بیشتر در عایق کاری است اما نقش پیشگیری از حریق را نیز دارد. به این ترتیب، ایمنی برق من می تواند به حداقل برسد. رایج ترین روش استفاده از نوار عایق به تنهایی است. اگرچه خیلی خوب نیست، اما بسیار راحت و در زمان صرفه جویی می کند. و یک راه دیگر استفاده از آستین است. این نوع آستین ابزار کوچکی است که مخصوصا برای اتصال سیم استفاده می شود. استفاده بسیار آسان و بسیار ایمن. معمولاً هنگام استفاده از کابل نیازی به نوار عایق نیست.
تولید کنندگان کابل اتصال معرفی کرد که اتصال سیم ها باید به صورت منظم چیده شود و سیم های مختلف باید متفاوت علامت گذاری شوند. نگهداری و بازرسی آسان. به طور کلی، خطوط فشار قوی و ولتاژ پایین نیاز به علامت گذاری دارند، در حالی که سیم قرمز اغلب برای سیم برق و سیم آبی برای سیم خنثی استفاده می شود. در مورد سیم زمین، برخی از خاکستری و برخی از رنگ زرد استفاده می کنند. این امر نگهداری بعدی را تسهیل می کند.
